Ποιο είναι το πιο έντονο συναίσθημα;

  Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιο είναι το πιο έντονο συναίσθημα που μπορεί να νιώσει ένας άνθρωπος; Είναι άραγε η αγάπη; Ο έρωτας; Το πάθος; H ζήλεια; Η ανασφάλεια; Ο θυμός; Ο πόνος; Τόσο ισάξια συναισθήματα που βιώνουμε στην ζωή μας. Πώς να αναλύσω την μέθη που μας προκαλεί το καθένα και να επιλέξω; Ηγέτες του ψυχικού μας κόσμου, ανερυθρίαστα μας κυριεύουν.

Συνήθως συναισθήματα όπως αγάπη, πάθος και ενθουσιασμό αποτελούν το λίκνο της ζωής μας. Η αίσθηση της ύπαρξης τους μας παρηγορεί και μας κάνει να τα αναζητούμε. Δυσεύρετα στον κόσμο μας, χαμένα στην δηθενιά του. Άραγε μπορούν όλοι να τα προσφέρουν; Η αλήθεια είναι πως μέσα μας όλοι μας κρύβουμε αγάπη. Κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο δοτικοί που θα στην προσφέρουν απλόχερα. Δίχως φραγμούς, δίχως όρια γνωρίζουν να δίνουν και εκτιμούν όσα παίρνουν. Στον αντίποδα, κάποιοι άνθρωποι όσο και να επιδιώξουμε αγάπη δυστυχώς αδυνατούν να την δώσουν. Δεν είναι όλοι για όλα. Και ούτε μπορούμε να απαιτήσουμε από τους άλλους να σπάσουν τις άμυνες και τους φραγμούς για αυτό το άτιμο «δούναι και λαβείν».

Η αλήθεια είναι πως πολλούς μας φοβίζουν τέτοιου είδους συναισθήματα. Φοβόμαστε να αγαπήσουμε, να ρισκάρουμε και φυσικά να πληγωθούμε. Άλλωστε ποιος βίωσε τον πόνο και δεν τον φοβήθηκε; Ποιος ερωτεύτηκε και δεν πληγώθηκε; Μήπως ο φόβος είναι το πιο έντονο συναίσθημα; Φοβόμαστε ότι θα χάσουμε τον έλεγχο όλων των άλλων συναισθημάτων. Φοβόμαστε τον εαυτό μας όταν θα θυμώσει και θα ξεσπάσει. Φοβόμαστε πως δεν θα πετύχουμε τους στόχους μας. Φοβόμαστε πως θα χάσουμε τον εαυτό μας μέσα στον κυκεώνα όσων νιώθουμε. Και κάπως έτσι δειλιάζουμε για πολλά πράγματα και χάνουμε ακόμα περισσότερα. Και αν δεν δειλιάσουμε, αν νιώσουμε δυναμικοί και διεκδικήσουμε όσα μας αξίζουν θα ξεκινήσει ένας φαύλος κύκλος. Μέρα με την μέρα θα βιώνουμε τα παραπάνω διαδοχικά, γιατί...έτσι είναι η ζωή. Με τα καλά και τα κακά της. Ποιο είναι πια το πιο έντονο συναίσθημα; Ποιο είναι αυτό που ξεχωρίζει;

Στις ανθρώπινες σχέσεις θα τα συναντήσουμε όλα. Όλα θα μας κάνουν να χάσουμε τον έλεγχο. Μα να που ξαφνικά έρχεται ένα συναίσθημα ικανό να τα αναιρέσει όλα. Να τα σβήσει όλα από τον χάρτη. Ούτε η αγάπη, ούτε ο θυμός, ούτε ο πόνος είναι ικανά να συγκριθούν μαζί του. Έχετε ακουστά το «ξενέρωμα»; Ίσως είναι το μοναδικό συναίσθημα που διαγράφει αυτομάτως όλα τα υπόλοιπα. Δεν αφήνει περιθώρια να αναπτυχθεί ξανά κανένα άλλο. Σου προσφέρει το απόλυτο κενό. Χωρίς δεύτερη σκέψη, το βάζω στην κορυφή. Το μοναδικό συναίσθημα, που διαγράφει κάθε συναίσθημα. Τι πιο έντονο από αυτό;