Πόσο δεσμευμένοι είμαστε στους στόχους και στα όνειρα μας;

   Πως φανταζόμαστε την ζωή μας σε λίγα χρόνια; Ποιοι θα θέλαμε να είμαστε και πόσο πρόθυμοι και προετοιμασμένοι είμαστε γι'αυτό; Οι στόχοι που καθορίζουμε στην ζωή θα μπορούσαμε να πούμε πως απεικονίζουν την πιθανή εικόνα που επιθυμούμε να αντιπροσωπεύει την ζωή μας στο μέλλον. Ωστόσο, για τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά η αντίληψη του στόχου είναι διαφορετική. Πολλοί μάλιστα αφήνουν στην «μοίρα» την τύχη τους, αρνούμενοι να θέσουν προσωπικούς στόχους, αρνούμενοι να αναλάβουν την ευθύνη της ζωής τους. Επιλέγουν μια καθημερινότητα χωρίς όνειρα, φιλοδοξίες και προσδοκίες από τον εαυτό τους. Μηδέν προσδοκίες, μηδέν απογοητεύσεις θα πρόσθετε κάποιος αλλά...μας παρηγορεί όντως κάτι τέτοιο;

  Στον αντίποδα, υπάρχουν οι άνθρωποι που οι στόχοι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητας τους. Ανάλογα με τον τρόπο και την ποιότητα ζωής που επιθυμεί ο καθένας, οι στόχοι του προσαρμόζονται στα αντίστοιχα μέτρα. Αξιοπρόσεκτο είναι πως συχνά τείνουμε να θέτουμε στόχους μόνο σε κάποιους τομείς της ζωής μας όπως λόγου χάρη η καριέρα μας, απαξιώνοντας άλλους εξίσου σημαντικούς, όπως ο τομέας των σχέσεων μας με τους άλλους ή ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό. Άραγε έχουμε μια ολοκληρωμένη εικόνα του ποιοι πραγματικά θέλουμε να είμαστε στο μέλλον ή ξεχνάμε και θεωρούμε «βαρύ» να θέσουμε έξτρα στόχους για κάθε τομέα ξεχωριστά;

  Και στο σημείο αυτό αξίζει να αναρωτηθούμε εάν τους στόχους μας τους συνοδεύει η αφοσίωση ή η αναβλητικότητα !; Διότι ποια η αξία του να έχεις στόχους αν δεν είσαι διατιθειμένος να τους κυνηγήσεις; Αναντίρρητα, τα όνειρα μας δεν θα τα κυνηγήσει κανένας άλλος για εμάς παρά εμείς οι ίδιοι. Στο δρόμο πιθανόν να συναντήσουμε εμπόδια, δυσκολίες ή ακόμα και ανθρώπους που θα επιδιώξουν να μας αποθαρρύνουν. Το ζήτημα είναι να μην πέσουμε στην παγίδα να αμφισβητήσουμε ούτε στιγμή τον εαυτό μας. Να μην φοβηθούμε την αποτυχία. Άλλωστε, λάθη θα κάνουμε και συχνά θα αποτύχουμε. Εάν μας ενδιαφέρει να έχουμε στόχους απλά για να λέμε πως έχουμε στόχους, τα παραπάνω θα αποτελέσουν δικαιολογία για να τα παρατήσουμε και ειλικρινά πάντα θα υπάρχουν δικαιολογίες όταν δεν θέλουμε πραγματικά κάτι.

  Εάν όμως έχουμε δεσμευτεί σ' αυτούς δεν θα συμβιβαστούμε με τίποτα λιγότερο πέρα από την επίτευξη τους. Κανένα εμπόδιο δεν θα είναι πιο ισχυρό από την θέληση μας, καμία ξένη άποψη πιο ισχυρή από την πίστη και τον δυναμισμό μας και καμία αποτυχία κάτι περισσότερο από ένα μάθημα του τι κάναμε λάθος ώστε μετέπειτα να το κάνουμε σωστά. Άραγε, σε ποια κατηγορία ανήκουμε;