Πότε έχουμε ξεπεράσει πραγματικά κάποιον;

   Πόσος χρόνος χρειάζεται για να ξεπεράσουμε κάποιον; Έχει σημασία το χρονικό διάστημα που ήμασταν μαζί; Το πόσο έντονα νιώθαμε για εκείνο το πρόσωπο; Τι χρειάζεται για να πούμε πως τον ξεπεράσαμε; Χρόνος; Καινούργιος έρωτας; Απόφαση της στιγμής;

Ο καθένας μας έχει την ιστορία του. Έρωτες που ξεπεράστηκαν την ίδια στιγμή, έρωτες που χρειάστηκαν μήνες και χρόνια για να ξεπεραστούν και έρωτες που κλειδώθηκαν σε μυστικά υπόγεια του μυαλού μας. Ποια κατηγορία από τις τρεις ταιριάζει περισσότερο στον καθένα μας;

Αρχικά, έχουμε αναρωτηθεί πραγματικά ποιος είναι ο λόγος που δυσκολευόμαστε να ξεπεράσουμε κάποιον; Θα σκεφτούμε χίλιους λόγους, αλλά άμα πρέπει να καταλήξουμε κάπου η λέξη «άρνηση» θα αγκυροβολήσει στο μυαλό μας. Και αυτό γιατί; Γιατί μετά από έναν χωρισμό αρνούμαστε να συνειδητοποιήσουμε πως θα αλλάξει η καθημερινότητα μας. Αρνούμαστε να αποδεχτούμε πως όσα όνειρα κάναμε με κάποιον δεν θα πραγματοποιηθούν. Αρνούμαστε να αντικαταστήσουμε την λέξη «για πάντα» με το «ποτέ ξανά». Μπαίνουμε στην διαδικασία να αναζητούμε εξηγήσεις ή να πλάθουμε σενάρια. Σενάρια που μετανιώνει, σενάρια που δεν βρίσκει την ίδια αγάπη που προσφέραμε, σενάρια που ο τροχός γυρίζει και σενάρια επανασύνδεσης. Πιστεύουμε όντως πως η διαδικασία αυτή μας βοηθάει σε κάτι ή απλά χρονοτριβούμε στο να αποδεχθούμε την νέα μας πραγματικότητα;

Μήπως απλά ξεχάσαμε πώς να είμαστε ανεξάρτητοι; Αν οι ίδιοι δεν βοηθήσουμε τον εαυτό μας ποιος πιστεύουμε πως θα μας βοηθήσει; Πόσο μας βοήθησε μέχρι τώρα να ζούμε με αναμνήσεις, να καλύπτουμε το κενό μας με ανθρώπους που δεν μας γεμίζουν ούτε στο ελάχιστο, να προσποιούμαστε στους άλλους πως είμαστε καλά μπας και ξεγελάσουμε τον εαυτό μας; Μήπως όλα εν τέλει είναι μια απόφαση;

Μία απόφαση που δεν έχει να κάνει με τον χρόνο ή με τον/την πρώην, αλλά με ένα δίλημμα επιλογής. Ή θα συνεχίσουμε να είμαστε αντιμέτωποι ή θα επιλέξουμε να σταθούμε στον εαυτό μας. Και άμα επιλέξουμε τον εαυτό μας...δεν μας ενδιαφέρει πλέον αν μας σκέφτεται ο άλλος, αν θα μετανιώσει, αν θα βρει πιο έντονο έρωτα από εμάς, αν ο τροχός θα γυρίσει ή όχι! Δεν αναζητάμε εξηγήσεις για το τι πήγε λάθος, ούτε πλάθουμε μελλοντικά σενάρια στο μυαλό μας σχετικά με εκείνον/η.

Επιλέγουμε να αποβάλλουμε συναισθήματα θυμού, ζήλιας εκδίκησης και να τα αντικαταστήσουμε με ευγνωμοσύνη. Ευγνωμοσύνη για τις όμορφες στιγμές που ζήσαμε. Ευγνωμοσύνη που τελείωσε μία σχέση που κατά βάθος δεν μας ταίριαζε. Ευγνωμοσύνη για το μάθημα που πήραμε. Τι είναι άραγε αυτό που μας κρατάει μακριά από το να επιλέξουμε τον εαυτό μας;