Τελικά αλλάζουν οι άνθρωποι;

Στην ερώτηση που θέτει ο τίτλος υπάρχουν οι υποστηρικτές της άποψης «ο άνθρωπος δεν αλλάζει ποτέ», και υποστηρικτές της άποψης «ο άνθρωπος αλλάζει εν τέλει, είτε προς το καλό είτε προς το χειρότερο».

Συνήθως, η προσωπικότητα μας είναι πλασμένη με ένα συγκεκριμένο μοτίβο, βασισμένο στον τρόπο ζωής που έχουμε επιλέξει και συνηθίσει. Σε σπάνιες περιπτώσεις αλλάζουμε χαρακτήρα και συνηθίζουμε να λέμε εκφράσεις που δικαιολογούν την συμπεριφορά μας, όπως «πάντα έτσι ήμουν», «αυτός είμαι και δεν αλλάζω». Οι φράσεις αυτές προκύπτουν από το ιστορικό μας. Άλλωστε, το παρελθόν δεν είναι αυτό που καθορίζει το ποιοι είμαστε στο παρόν; Σκεφτήκαμε ποτέ όμως, πως το παρόν μας αποτελεί το παρελθόν του μέλλοντος μας; Αυτό που δεν βλέπουμε είναι ότι συχνά βάζουμε στους εαυτούς μας ταμπέλες που αποτελούν δικαιολογία, ώστε να μην αλλάξουμε στο σήμερα. Απορρίπτουμε την αλλαγή και συνειρμικά την συσχετίζουμε περισσότερο με τα ελαττώματα του χαρακτήρα μας παρά με την ανωτερότητα της αυτοκριτικής. Ορισμένοι θεωρούν την αλλαγή ήττα και ορισμένοι επιτυχία. Και κάποιες φορές είναι αδύνατο να αλλάξουμε, όταν οι ίδιοι δεν είμαστε πρόθυμοι για κάτι τέτοιο.

Ωστόσο, κατά την διάρκεια της ζωής μας , ίσως να δεχτούμε ερεθίσματα από το εξωτερικό μας περιβάλλον, τα οποία πιθανόν να στιγματίσουν με ανεξίτηλο τρόπο τον εσωτερικό μας κόσμο. Σε περίπτωση που γίνουμε δέκτες «ισχυρών» ερεθισμάτων, η αλλαγή του χαρακτήρα μας συχνά θεωρείται δεδομένη συνέπεια. Παραδείγματα τέτοιων ερεθισμάτων θα μπορούσαμε να αναφέρουμε λόγου χάρη, στιγμές που χάσαμε «τα πάντα» και δοκιμάστηκε το κουράγιο και το ψυχικό μας σθένος ή ακόμα στιγμές που κατακτήσαμε «τα πάντα» και βυθιστήκαμε στην μέθη της αλαζονείας μας. Ο καθένας στον αγώνα της ζωής θα δοκιμαστεί και θα συναντήσει εμπόδια και δυσκολίες, που θα μας αναγκάσουν να εξαντλήσουμε κάθε ικμάδα της εσωτερικής μας δύναμης. Στο τέλος όμως, είναι ο τρόπος σκέψης μας που θα καθορίσει το αν όσα ζήσαμε θα μας αλλάξουν προς την καλύτερη ή την χειρότερη εκδοχή του εαυτού μας. Από μία κατάσταση μπορεί να πληγωθούμε τόσο ώστε να γίνουμε πιο ευάλωτοι χαρακτήρες, υψώνοντας αμυντικό τοίχο σε κάθε είδους συναίσθημα και παράλληλα, να υιοθετήσουμε επιθετική και άσχημη συμπεριφορά. Στον αντίποδα, μπορεί να βγούμε πιο δυναμικοί και συνειδητοποιημένοι για την αξία των πραγμάτων στην ζωή.

Επομένως, θα έλεγε κανείς πως οι άνθρωποι εν τέλει αλλάζουν, ανάλογα όμως με τα ερεθίσματα που δέχονται. Και για ακόμα μία φορά είναι ο τρόπος σκέψης που θα τα μεταφράσει μέσα τους και θα καθορίζει το αν η αλλαγή που θα επέλθει στον χαρακτήρα τους θα είναι για καλό ή κακό.